Zagadka 363

Tym razem zagadka niefotograficzna.

Czytelność i skala dzieła architektury (...) zależna jest od ilości elementów plastycznych, składających się na powstanie formy. Ilość ta redukowana do niezbędnej ilości pod względem technicznym wraz z eliminowaniem dekoracyjności i uzupełnień, pokrywających nieudolność podstawowej kompozycji daje siłę wyrazu plastycznego.

Są to słowa pewnego znanego architekta opublikowane w latach 40. w jednej z warszawskich gazet.

1. Kto to napisał?

W tym samym czasie powstał budynek zaprojektowany jeszcze przed wojną przez autora powyższych słów. Po latach zemściło się na nim to co napisał.

2. O jaki budynek chodzi?

Cytowana wypowiedź jest próbą dorobienia ideologii do trwającego wówczas oszpecania pewnej budowli.

3. O jaką budowlę chodzi?
4. Kto był projektantem jej zmienionego wyglądu?

PS. Witam wszystkich i mam nadzieję, że moja pierwsza zagadka zajmie Wam więcej niż 5 minut :)

Podpowiedź 1: Czasopismo, w którym znalazła się ta wypowiedź to "Skarpa Warszawska". Wydawane było w latach 1945-46, a publikowane w nim artykuły były zwykle ściśle związane z odbudową Warszawy.

Podpowiedź 2: Zmiana wyglądu, której dotyczą pytania 3 i 4 nigdy nie została zrealizowana w całości. Planowane jest nawet częściowe przywrócenie stanu sprzed wojny.

Podpowiedź 3: Pominięta (wykropkowana) część cytatu brzmi: "i inżynierii".

Hrabia_Piotr wiedział.
Grzesiek wiedział, nie powiedział ;)

Nagrodą są inne fragmenty tego artykułu.

  Nie czytaj tego, jeśli chcesz sam(a) rozwiązać zagadkę!  

   Na czterech przelotach dawnego mostu Poniatowskiego powstała nowa konstrukcja dostosowująca się do wartości technicznej filarów.

   W okresie międzywojennym w Warszawie brakowało zrealizowanej nowoczesnej koncepcji mostowej o jednolitym wyrazie plastycznym - toteż pierwsze miejsce pośród mostów stolicy zajmował most Poniatowskiego.
   Na tle dorobku ogólnego w zakresie budowy mostów klasyfikacja mostu Poniatowskiego była znacznie mniej korzystna.
   Wisła jest wielką rzeką, mosty przez nią są inwestycją kosztowną. Dokoła budowy każdego nowego mostu powstawał taki tłok sprzecznych interesów użytkowników, tylu techników pragnęło podjąć pracę - zarobić - że projektowany w tej atmosferze twór łatwo mógł być pozbawiony wartości kompozycyjnej. Atmosfera taka w nowej Polce winna zniknąć raz na zawsze.
   (...)
   W międzyczasie przekształci się ciąg komunikacyjny mostu Poniatowskiego zgodnie z zapoczątkowaną odbudową części środkowej tego mostu na podstawie nowych norm obciążeń.
   Niezniszczone przez wojnę cztery przęsła mostu zostaną zastąpione nowymi.
   Wiadukt warszawski przestanie istnieć jako nieczyniący zadość wymaganiom wytrzymałościowym.
   Nowa koncepcja dojazdu do mostu usunie dualizm złej i zbędnej architektury, uzupełniającej skomplikowane dość dziwaczne dzieło inżynieryjne, jakim jest wiadukt Trzeciego Maja.
   (...)
   Nowy most został obniżony o półtora metra w miejscu swego największego wzniesienia w stosunku do dawnego mostu.
   Obcięte filary, jednolita poręcz, zróżnicowanie elementów nośnych konstrukcji (łuki montowane jako jednolity element) i elementów podtrzymujących jezdnię (pionowe słupy wykonane z rur) współdziałają dla uzyskania jasnego wyrazu kompozycji inżynieryjnej.
   Czytelność i skala dzieła architektury i inżynierii zależna jest od ilości elementów plastycznych, składających się na powstanie formy. Ilość ta redukowana do niezbędnej ilości pod względem technicznym wraz z eliminowaniem dekoracyjności i uzupełnień, pokrywających nieudolność podstawowej kompozycji daje siłę wyrazu plastycznego.
   Architekt współpracujący z inżynierem przy projekcie mostu operuje formą inżynieryjną. Rezultat współpracy widoczny być winien w zespole elementów konstrukcyjnych, a nie w budowlanym uzupełnieniu zaczerpniętym ze składu rekwizytów architektonicznych.