Sakramentkowe - gdzie to i kiedy (mniej więcej) to?
Weldon trafnie ustrzelił miejsce, a czas faktycznie niełatwy, więc uznaję bezdyskusyjnie.
W nagrodę, ponieważ to zagadka niezagadka, kopia (słaba, więc trzeba natężyć oko) planów z opisem (uwaga, spoiler).
Tytułem uzupełnienia - właśnie znalazłem kadr niemal 'wczoraj i dziś', tyle że to 'dziś' to sierpień 1939 - defilada klubu motocyklowego Szeregowych Policji Państwowej:
Plac Piłsudskiego czyli Saski wówczas.
OdpowiedzUsuńDziś tu gdzie komin, stoi to coś, co było Victorią, a po prawej to chyba koszary przy Królewskiej, gdzie stanie pałac Kronenberga, więc to całkiem na prawo to chyba kamienica Arndta.
Z tego wynika że to było gdzieś pomiędzy 1863, a 1867?
Miejsce oczywiście tak, czas jednak nie.
UsuńWedle znalezionego wczoraj opisu przy zdjęciu (i drugim wyjaśniającym), jest to kotłownia dawnego soboru soboru św. Aleksandra Newskiego przy placu, którą w międzywojniu zastąpił pawilon FIATa i IPS, a bardziej współcześnie (częściowo) hotel Victoria.
Wklejam pełną treść informacji od Kierunkowego 22, bo nader ciekawa - jest to komentarz Andrzeja Buczyńskiego ze Studium Europy Wschodniej UW:
"Gdy na początku 1894 roku w sali hr. Berga warszawskiego ratusza eksponowano nadesłane projekty nowego soboru pw. Św. Aleksandra Newskiego, jaki miał być wzniesiony na Placu Saskim, to odwiedzający wystawę największą uwagę zwrócili na projekt autorstwa L. N. Benois’a. Ten petersburski profesor architektury, chcąc uniknąć sytuacji, w której między kopułami soboru wyrastałyby kominy, zaproponował, aby piec grzewczy ulokować w sąsiednim budynku, skąd planował poprowadzić rury do kaloryferów wewnątrz świątyni. To i inne ciekawe rozwiązania projektu zostały docenione przez komitet budowy, a L. N. Benois otrzymał od niego pierwszą nagrodę oraz zaproszenie do komitetu budowy. Gdy na jednym z jego pierwszych posiedzeń, 22 kwietnia 1894 roku, L. N. Benois zobowiązał się do uzupełnienia projektu o szczegóły związane z systemem grzewczym i wentylacyjnym, przebywający akurat w Petersburgu kurator warszawskiego okręgu szkolnego A. L. Apuchtin załatwiał inne ważne pozwolenia. Mianowicie cesarz Aleksander III-ci, zatwierdził projekt sprzedaży przez Ministerstwo Oświaty będącej w jego zarządzie działkę nr 1076, przy ul. Królewskiej w Warszawie. Uzyskane za nią pieniądze od Ministerstwa Finansów, miały wesprzeć kosztowną przebudowę gmachu I-go gimnazjum męskiego (tzw. Pałac Staszica). Następnie Ministerstwo Finansów miało przekazać kupioną przezeń działkę komitetowi budowy nowego soboru w Warszawie, docelowo zaś diecezji chełmsko-warszawskiej. Związane z tym kwestie formalne omawiano na zebraniu komitetu budowy z udziałem arcybiskupa Fławiana w dniu 8 czerwca 1895 roku. Właściwe przekazanie odbyło się dwa lata później, w dniu 27 maja 1897 roku. Cześć owej działki przeznaczona została na centralną stację kotłów parowych i systemu wentylacji, jakie miały obsługiwać budowany na Placu Saskim sobór. Projektantem tego pomocniczego budynku wybrany został przez komitet budowy zasłużony profesor Mikołajewskiej Akademii Inżynieryjnej, generał-major A. A. Wiediewjapin. Zaś na pozostałej części działki, planowano w późniejszym czasie wzniesienie jeszcze domu dla kleru soboru. Prace ziemne pod przyszły budynek stacji kotłów parowych i systemu wentylacji rozpoczęły się w kwietniu 1902 roku.
(wszystkie daty w kalendarzu juliańskim)"